با سلام خدمت دانشجویان محترم:

با توجه به بیانیه مطبوعاتی منتشر شده پس از مذاکرات لوزان و نزدیک شدن به بیستم فروردین ماه روز ملی فناوری هسته ای از آنجایی که قطع یقین همه ی ما در پی برنامه ریزی برای برنامه هایی هستیم نیاز دیدیم که مواردی را با یکدیگر مرور کنیم و به نتیجه ی مشترکی برای فعالیت هایمان در سطح دانشگاه ها برسیم:

همان طور که مستحضر هستید نام امسال را مقام معظم رهبری "دولت و ملت،همدلی و همزبانی" نامیدند و قطعا برای محقق شدن نام سال یک سمت قضیه با عنوان ملت به ما بر می گردد در نتیجه نیاز است که در رویه ی نقدهایمان تجدید نظر کنیم و نگذاریم که به جای دعوای داخلی - خارجی درگیر دعواهای داخلی - داخلی شویم و فضای جامعه دو قطبی و دارای شکاف (شکاف بین رهبر و دولت، دولت و ملت، ملت و رهبر) جلوه داده شود لذا باید بر روی تک تک کلمات نقدهایمان بیش از پیش دقت کنیم که خدایی نکرده با نیت خیر به راه بد قدم نگذاریم.

همانگونه که مذاکرات را نباید به معیشت مردم گره زد باید مراقب بود این مذاکرات و هر نتیجه ای به مقاومت و دشمنی با استکبار گره نخورد و نقدهایمان به گونه ای نباشد که نتیجه مذاکرات نوعی سر خم کردن در مقابل استکبار و به نوعی جام زهر قلمداد شود و فضای یاس و ناامید در کشور را ایجاد کند.

با توجه به فضای غالب کشور اگر ناگهانی وارد صحنه شده و با نقدهای تند به مخالفت بپردازیم قطعا موجب می شود از مردم طرد شده و در مقابل آن ها قرار بگیریم؛ خوشحالی بیش از اندازه مردم و واکنش هایشان اغلب به این خاطر است که از کابردها و ماهیت انرژی هسته ای آگاهی کامل ندارند و بسیاری از مسایل در لا به لای طوفان رسانه ها گم شده است برای مثال غالبا نمی دانند غنی سازی 20 درصد چه کاربردهایی دارد، پنج درصد و 3.67 درصد چطور و چرا غنی سازی 5 درصد خط قرمز ما است و یا از ماهیت اصلی پروتکل الحاقی و بندهای آن آگاهی کافی ندارند لذا بهتر است در دانشگاه ها با ایجاد فضای تبیینی در نشریات، کرسی ها، نشست های بصیرتی، حلقه های صالحین، بردها ووو دانشجویان را از جزییات این نوع مسایل مطلع سازیم و به صورت منطقی و علمی خط قرمزها را تبیین کنیم آنگاه قطعا شاهد خواهیم بود خود دانشجویان و مردم به نقد این نوع توافق خواهند پرداخت. می توان با کمک گرفتن از اساتید شیمی، فیزیک هسته ای و سایر افراد مطلع دست به کار شده و فضای دانشگاه را از سمت یک فضای احساسی به سمت یک فضای علمی هدایت کرد.

یکی از کارهای مفید دیگری که می توان انجام داد مرور تاریخ است که بار دیگر بی اعتمادی به آمریکا را به یاد عموم جامعه بیاوریم برای مثال بازخوانی قرارداد الجزایر و به ویژه قرارداد سعدآباد که نشان دهنده ی آن است ایران در بسیاری از نقاط تاریخ راستی آزمایی کرده است اما در مقابل کشورهای غربی به ویژه آمریکا با خلف وعده موجبات بی اعتمادی را فراهم ساخته اند.

ان شاالله که بتوانیم با نقد سازنده به کمک دولت و تیم مذاکره کننده رفته و با رفع اشکالات موجود، توافق نهایی مطلوبی را رقم بزنیم.

به نقل از مجمع شهید دیالمه