تاریخ 21 اسفند 93
ساعت 7:00
روز پنج شنبه است و دانشگاه تعطیل. همه جا سوت و کور است. اما کم کم پیدایشان می شود... زائران کربلای ایران را می گویم. کوله بار سفر بسته اند و آماده ی عزیمت هستند. در نمازخانه ی دانشگاه جمع شده اند. گروه گروه دوست ها کنار هم نشسته اند. همه را یک نظر نگاه می کنم و به این فکر می کنم که روز آخر سفر حتماً همه ی این جمع با هم دوست می شوند و جمعی می سازند با یک اتفاق و یک تجربه ی مشترک...
هرچه نگاه می کنم اثری از خانواده ها همراه بچه ها نیست. معلوم است حسابی مستقل شده اند! مسئولین برگزاری اردو که خودشان هم دانشجو هستند در رفت و آمدند برای آخرین هماهنگی ها و جابجایی وسایل.
