برای انسان شدن
اخلاق در تشکل اسلامی بر پایه ی «ولایت اولیا ی حق»، «اخوت اسلامی»، «ترابط ایمانی»، شکل می گیرد و «اخوت اسلامی» در تقویت تولی به ولایت و ارتباط ایمانی نقش محوری را دارد. به فرموده ی شیخ العارفین مرحوم شاه آبادی ... در کتاب شذرات المعارف، «اخوت به مانند نخ تسبیحی است که مؤمنان را به بهترین نحو بر اساس تفاهم و تصادف و اعتماد مقابل به هم متصل می نماید که برپایه ی یک رنگی با هم انس و ارتباط می گیرند. هم چنین بر مبنای یگانگی و یک دلی به رفع نقص و تقویت قدرت و تکامل می پردازد و بر پایه فروتنی و تواضع، با عزت و قوت، تشکل را شکل می دهند و سر انجام بر محور جوانمردی و فتوت، در خدمت و مساعدت به یکدیگر، سرعت و سبقت می گیرند.»
از این رو تشکل اسلامی بالذات جایی است برای «انسان شدن» و «مؤمن شدن» و «مؤمن ماندن» و اخوت نخ تسبیح است که مهره های تشکل را گرد هم می آورد و تکالیف و حقوقی را برای اعضا معین می کند. همان گونه که پاره شدن نخ تسبیح سبب از هم گسستن همه مهره هاست، اگر ریسمان برادری و اخوت بین دو نفر خدشه دار شود، آسیب و ضرر آن به تمامی اعضای تشکل خواهد رسید و مسیر الهی تشکل زاویه دار می شود و تأثیرگذاری فعالیت ها "هیــچ" خواهد شد.
پی نوشت: دوران دفاع مقدس بهترین الگو برای آموختن اخوت و برادری.
منبع: ماهنامه ی حلقه ی وصل
